در افراد مبتلا به عارضهی زانوی ضربدری، در حالت ایستاده با پاهای جفت، فاصلهی بسیاری بین قوزکهای پا وجود دارد. این فاصله به هنگام ایستادن، باعث تغییر حالت ظاهری پاها میگردد. به بیان سادهتر، در افرادی با پاهای طبیعی، مچ، ساق، زانو، ران و لگن به هنگام ایستادن، در یک راستا قرار میگیرند. بدین معنی که اگر مچ پا را با خطی فرضی به لگن وصل کنید، آن خط از وسط زانوها عبور میکند. اما در افراد مبتلا به پای ضربدری، زانوها به سمت داخل متمایل هستند .
شدت زانوی ضربدری:
درجه 1: فاصله میان دو قوزک کم تا حدود ۲/۵ سانتی متر است.
درجه 2: فاصله میان قوزک به 5 سانتی متر میرسد.
درجه 3: فاصله میان دو قوزک از 5 تا ۷/۵ سانتی متر است.
درجه 4: فاصله بین دو قوزک بیش از ۷/۵ سانتی متر است.
عوامل ایجاد اختلال زانوی ضربدری
اختلال استخوانی، بیماری های ژنتیکی و … . ولی در اکثر موارد زانوی ضربدری، دلایل دیگر ابتلا به زانوی ضربدری به شرح زیر است:
در صورتیکه زانوی ضربدری به صورت وضعیتی ایجاد شده باشد نه ساختاری یعنی مادرزادی یا ژنتیکی نباشد ودر اثر ضعف عضلات می توان با انجام برخی حرکات کششی و ورزشی به بهبود وضعیت زانو کمک کرد. حرکات کششی و ورزش می توانند موجب تقویت ماهیچه های پا و بهبود ساختار زانو شوند. حرکات ورزشی خاصی را بر اساس شرایط فرد آموزش داده میشود . برای اکثر افراد مبتلا به زانوی ضربدری، ورزش می تواند به تنظیم مجدد و تثبیت زانوهای آنها کمک کند. تمرینهایی را برای تقویت عضلات ساق، لگن و ران شما پیشنهاد دهد. کشش های خاص نیز ممکن است در تسکین علائم مفید باشد. تمرینات ورزشی می تواند به راحتی به تقویت پاهای شخص کمک کنند. همانطور که بر اساس یک برنامه ورزشی روتین پیشرفت می کنید، بهتر است برای تاثیر بیشتر، وزنه های پا را بیفزایید.
کاهش وزن
در صورتی که زانوی ضربدری ناشی از وزن بالای بیمار باشد، با کاهش وزن و برداشتن وزن اضافی بر روی زانو ها می توان به اصلاح وضعیت کمک کرد. چاقی می تواند فشار بیشتری بر زانوهای شما وارد کند و عارضه زانوی ضربدری را بدتر کند. اگر اضافه وزن دارید.